Oprichting Lions Club International (LCIF)

The International Association of Lions Clubs werd opgericht in 1917, in Chicago, Illinois, Verenigde Staten van Amerika .
Lions Clubs International was bij zijn oprichting wel de jongste organisatie van alle service clubs, maar werd zeer vlug de grootste in de wereld.
De 1,4 miljoen leden maken deel uit van de 45.000 clubs in 197 landen en geografische gebieden.
De maatschappelijke zetel van LIONS CLUBS INTERNATIONAL bevindt zich nu in Oak Brook, Illinois, USA. Voor meer info kan u terecht op de website : www.lionsclub.org.

Tijdens de eerste conventie in Dallas in 1917, werd er niet onmiddellijk een naam gevonden en over de naam van de nieuwe vereniging werd flink geredetwist tot in 1919 de optie van Melvin Jones het haalde en de “Association of Lions Clubs” de officiële benaming werd. Dit was trouwens de naam van zijn business circle in Chicago en die geïnspireerd werd door de grote stenen leeuw die in Chicago voor het Institute of Arts staat.

De leeuw stond in de business circle al als symbool voor broederschap, kameraadschap en sterkte.
De gloedvolle tussenkomst van een jonge advocaat uit Denver, Halsted Ritter, was doorslaggevend: Hij stelde dat het woord LIONS niet alleen de koning der dieren evoceerde en de uitzonderlijke kwaliteiten van broederschap, kameraadschap en sterkte, maar dat de letters ervan precies de boodschap van het Amerikaanse burgerschap inhielden: ”Liberty,Intelligence, Our Nation’s Safety”.
Maar de leeuw was er wel eerst. Het actueel embleem (ons speldje) met een leeuw die naar het verleden kijkt en een leeuw die naar de toekomst kijkt, werd ontleend aan een schilderij van een franse artieste Rose Bonheur en wel in 1920.

Geschiedenis van Lions Club International

oen de jonge zakenman MELVIN JONES secretaris werd van een “business circle” in Chicago, kwam hij snel tot het besef dat zo’n grote groep invloedrijke mensen een machtig potentieel vormden dat zou kunnen ingezet worden in het belang van de gemeenschap en vooral van de kansarmen. Zijn ideeën vonden gehoor en op 7 juni 1917 kwamen 12 afgevaardigden van een 27-tal uitgenodigde clubs in Chicago bijeen.

Hoewel niet alle aanwezigen het ermee eens waren, werd er besloten een landelijke organisatie op te richten. In oktober van hetzelfde jaar werd te Dallas (Texas) een constituerende vergadering georganiseerd. Hierop waren 36 vertegenwoordigers van 22 clubs uit 9 staten aanwezig. De statuten werden opgesteld, bestuursleden benoemd, een indeling in districten gemaakt en een “code of ethics” ontworpen.

Heel belangrijk was het aanvaarden van de motie ingediend door de afvaardiging van Oklahoma en gesteund door Melvin Jones : “Geen enkele club zal op geen enkele manier zich tot doel stellen financieel voordeel te bezorgen aan haar leden”.

Dr. William P. Woods, een chirurg uit Evansville, vroeger hoofd van de “Koninklijke Orde van de Lions” in Indiana werd de eerste voorzitter.

Over de naam van de nieuwe vereniging werd flink geredetwist tot in 1919 de optie van Melvin Jones het haalde en de “Association of Lions Clubs” de officiële benaming werd. De gloedvolle tussenkomst van een jonge advocaat uit Denver, Halsted Ritter, was hierbij doorslaggevend. Hij stelde dat het woord LIONS niet alleen de koning der dieren evoceerde en de uitzonderlijke kwaliteiten van broederschap, kameraadschap en sterkte, maar dat de letters ervan precies de boodschap van het Amerikaanse burgerschap inhielden: ”Liberty, Intelligence, Our Nation’s Safety”.

Het uitgangspunt van dienstbaarheid en inzet voor het algemeen belang leverde het motto: “WE SERVE”, dat officieel aanvaard werd op de conventie van 1950.

De organisatie breidde zich in snel tempo uit. Het aantal clubs en het ledenbestand groeiden snel aan en in 1920 werd in Canada de eerste LIONS CLUB buiten de VS opgericht. Later volgden Midden- en Zuid-Amerika. De naam van de organisatie luidde nu “The International Association of Lions Clubs” of kortweg “Lions International”, in 1980 gewijzigd in “LIONS CLUBS INTERNATIONAL”.

In 1925, sprak Helen Keller de internationale conventie van de lions toe in Cedar Point, Ohio. Zij besloot haar toespraak met een oproep : dat alle lions in de wereld zich ertoe zouden verbinden om de “ridders van de blindheid te worden in de kruistocht tegen de duisternis”. Sinds toen is de strijd tegen blindheid en de hulp aan blinden en slechtzienden de voornaamste humanitaire activiteit van de lions.

In 1990 werd een groots werk opgezet : Sight First; Het budget van dit programma bedraagt 143,5 miljoen dollar. Dit programma financiert vooral de strijd tegen rivierblindheid en cataract, twee vormen van blindheid die omkeerbaar zijn miljoenen mensen in de wereld kunnen vandaag terug zien, dank zij Lions..

Alhoewel er reeds in 1937 plannen bestonden om ook buiten het Amerikaans continent, Lions Clubs op te richten, kon hiermee als gevolg van de tweede wereldoorlog, pas in 1947 gestart worden. Deze nieuwe stap in de evolutie van het Lionisme gebeurde in Australië en een jaar later ontstonden ongeveer gelijktijdig de eerste clubs in Europa, namelijk Stockholm en Genève.

Op de conventie te Taipeh in 1987 werd het woordje “male”geschrapt uit de internationale statuten. In de daarop volgende jaren werden in ons multidistrict 112, de toen reeds bestaande Lioness Clubs omgevormd tot volwaardige Lions Clubs, en werden vanaf toen ook nieuwe clubs opgericht van vrouwelijke Lions.
Ook het oprichten van gemengde clubs behoort sinds Taipeh tot de mogelijkheden.

De oorsprong in België

In mei 1952 zag een eerste Lions club het daglicht in België.
Léon Vannuvel, ontmoette begin 1951, Jean Pierre Galand, een advocaat, stichter van de eerste Lions club in Zwitserland en Tony Delage, een Amerikaanse Lions, belast met de uitbreiding van Lions in Europa.
Geleidelijk aan groeide een kern van geïnteresseerden in Brussel. Op 31 maart 1952 werd de club officieel gesticht onder de naam Bruxelles, thans Bruxelles Centre. Het charter werd overhandigd op 17 mei 1952. Om het vereiste aantal charterleden te verzekeren (20) werd Tony Delage een geapprecieerd lid van de club. Peterclub is Lions club Vichy.
Enkele maanden later kreeg Antwerpen zijn charter als petekind van Bruxelles, in het voorjaar van 1953 gevolgd door Luik (het huidige Liège Cité). Daarna volgde Gent en Namen. In 1954 kreeg De Panne als eerste kleinere stad zijn charter. Paul Simpelaere, charter lid van deze laatste club werd in 1960 als eerste Belg benoemd tot bestuurder van de internationale vereniging.

Naar aanleiding van de overstromingen bekomen de toenmalige Lions clubs in 1953 de steun van de wereldorganisatie voor het oprichten van het Medisch centrum te Hingene.

De eerste nationale conventie wordt in Keerbergen gehouden in mei 1953 met 100% aanwezigheid van de 5 opgerichte of in oprichting zijnde clubs.

In 1958, tijdens de wereldtentoonstelling worden alle buitenlandse Lions verwelkomd op het Welcome Centrum for Lions.

Op drie maart 1959 aanvaardt Koning Boudewijn het Erevoorzitterschap van ons Belgisch district, een blijk van erkenning die tot op heden onze vereniging vereert en welke wordt voortgezet door Koning Albert.

(bron: www.lions.be)

Oprichting Lions Club Gavere Rhodeland

Na enkele jaren voorbereiding ging LC Gavere Rhodeland onder het voorzitterschap van Patrick Van de Velde officieel van start op 7 mei 2005 (charterdatum). Op 17 maart 2005 kregen de stichtende leden het kenteken opgespeld.

Op 7 mei 2005 krijgen Vice-Voorzitter Armand Van Caenegem en Secretaris Dominique Defrance het Charter overhandigd door International President Clement Kusiak (Linthicum, Maryland, USA).